# Lustro w studni - V.V.

Nie da się mówić o sensie życia bez dzikich spekulacji i zagłębiania się w strefę religii i filozofii. Oczywiście, zawsze można pozostać przy biologicznym sensie życia – czyli po prostu reprodukcji, być może także ulepszeniu gatunku, którego jest się częścią – jednak istnieje w nas też potrzeba jakiegoś metafizycznego sensu.
Kiedy zwracam się do innych ludzi w codziennym życiu zawsze martwię się, że zranię ich uczucia, rozczaruję ich, sprawie, że poczują się niekomfortowo itp. ogólnie rzecz biorąc po prostu nie chcę być problemem dla innych. Kiedy czuję, że w jakiś sposób pomogłem albo pocieszyłem, albo uczyniłem dzień lepszym dla osób, do których się zwracam, to sprawia, że ​​czuję się dobrze. Jestem miłym, uprzejmym i dobrym człowiekiem i to daje mojemu życiu głębszy sens. Nie sądzę, że życie byłoby dla mnie znośne, jeśli czułbym, że jestem niemiły lub że jestem problemem dla dobrych ludzi wokół mnie. Kiedy czasami czuję, że komuś przeszkadzam, martwi mnie to bardzo, często przez wiele dni – a nawet lata. Kiedyś przypadkowo popchnąłem dziewczynkę w szkole podstawowej tak, że wpadła w jakieś cierniste krzaki i nawet teraz, po ponad 30 latach myślę o tym czasami i jest mi źle z tego powodu.
Kiedy zabrałem najmłodszego syna do szpitala, żeby opatrzono mu zranioną nogę czułem się jak pasożyt, ​​wykorzystujący system przeznaczony dla Francuzów, czułem że nie powinienem tego robić, ale oczywiście moja żona i ja płacimy podatki i mój syn jest Francuzem, więc zdałem sobie sprawę, że to było głupie. Kiedy ja miałem te wyrzuty sumienia, zauważyłem hordy imigrantów z Afryki (w szczególności) i Azjatów (również dużo) wchodzących i wychodzących ze szpitala. Bezwstydnie wykorzystywali oni system dla własnych korzyści (żądając pomocy, narzekając na różne rzeczy, nie okazując wdzięczność za otrzymaną pomoc itp.), paru z nich (nie żartuję!) zaatakowało i próbowało kopać gołębie przed szpitalem, kiedy wychodzili, śmiejąc się do tego – starając się zaimponować towarzyszom w ten sposób, czy coś w tym stylu(nie mam pojęcia, co się dzieje wewnątrz takiego umysłu). Były to te same gołębie, z którymi mój drugi syn i moja najmłodsza córka podzielili się naszym lunchem, kiedy jedliśmy na zewnątrz szpitala. (Moje dzieci po prostu przestały się bawić i patrzyły na to zachowanie zszokowane.)
My – Europejczycy – jesteśmy dobrzy i uczciwi, bo jesteśmy Europejczykami – i tylko Europejczycy mają te cechy. Więc Europa ma znaczenie, jesteśmy częścią Europy, a Europa jest częścią nas. Europa – jako termin biologiczny – jest tym co zapewnia nieśmiertelność wszystkich honorowych ludzi, a także nadzieję na lepszą przyszłość dla nas wszystkich. Być może, jeśli Europa zwycięży, możemy nawet znaleźć większe i głębszy sens niż już znamy, na wszystkich płaszczyznach.
Co do reszty ludzkości, oczywiście nie wszyscy są jak te kąpiące-gołębie świry, opisane wyżej, ale w najlepszym wypadku nie są oni tacy jak my, i musimy o tym pamiętać. Oni nie są tacy jak my! Większość z nich jest czysto sadystyczna, pasożytnicza i destrukcyjna, a my musimy wiedzieć i nigdy o tym nie zapominać. Europa musi być wolna od nich – za wszelką cenę! Są oni jak trucizna w naszych studniach! Hailar WôðanaR!

Post autorstwa Varga Vikernesa przetłumaczony z Thulean Perspective